Czas pandemii – czas trudny nawet dla zwycięzców!

Miło nam poinformować, że uczeń naszej szkoły Rafał Szmaja (VI b) zajął I miejsce w Powiatowym Konkursie Literackim „Łęczyckie strofy”. Jury doceniło jego wiersz pt. „Łęczyca i ja”. Nieliczni znają tę wiadomość już od kilku tygodni, bowiem pierwotnie podsumowanie konkursu miało się odbyć 12 października, później - 9 listopada, co też się nie udało. Nie czekając więc na flesze fotoreporterów i wręczanie dyplomów, podkreślamy, że pamiętamy o naszych poetach. Oprócz Rafała w poetyckie szranki stanęli jeszcze Julia Światłowska (VIII a) oraz Jakub Klauze (VI b). Opiekę nad uczniami sprawowała p. Agnieszka Łukomska- Szmaja.

Poniżej fragmenty protokołu komisji konkursowej:

O pozytywnej ocenie nagrodzonych tekstów zdecydowały: trafny wybór tematu i jego

pomysłowa realizacja, umiejętność sformułowania spójnej koncepcji literackiej, sprawne

operowanie komunikatem językowym oraz osobowość twórcza ujawniająca się w tekstach.

Jury, zdaje sobie sprawę, jak trudno pisać utwory poetyckie tematycznie związane z miastem

czy regionem, postanowiło nagrodzić i wyróżnić utwory charakteryzujące się przede

wszystkim oryginalnym ujęciem tematu i szczerością wyznania poetyckiego. Brano również

pod uwagę sprawność językową i znajomość gramatyki języka ojczystego.

Wyniki konkursu:

W kategorii wiekowej : kl. IV – VIII szkoły podstawowej:

I miejsce – Rafał Szmaja - Szkoła Podstawowa nr 1 im. Jana Pawła II w Łęczycy - z sumą punktów- 177.

 

Łęczyca i ja

 

Gdzie Cię szukać? Gdzie jesteś?

Wiadomo, w środku Polski, moje

małe miasteczko – Łęczyca.

 

Ile musiałaś przejść, zobaczyć, doświadczyć…

Ile spadło na Ciebie krzywd i klęsk?

 

1939 – wojska niemieckie zalały ulice,

walka na śmierć i życie!

Rzeka Bzura zamyśliła się wtedy nad

losem mieszkańców;

dawne mury obronne tonęły w rozpaczy,

bo nie mogły pomóc.

 

Ale przetrwałaś, nie poddałaś się.

Dziś jesteś piękna i bezpieczna.

Kiedy

idę ulicą podziwiam Ratusz,

który pewną nocą zbudził Jakuba Kubickiego,

szepcząc: ,,Zbuduj mnie.”

Patrzę na kolorowe kamieniczki wokół

i cieszę się jak szalony.

Ja, mały dumny łęczycanin.