Jescze Polska nie zginęła, póki kochamy...

Tegoroczne obchody Święta Niepodległości w naszej szkole upłynęły pod znakiem dziecięcego śpiewu, szelestu wstążek i łopotu flag. Jedyneczki - i te najmłodsze, i te starsze - zaangażowane w przygotowanie spektaklu spisały się świetnie. Przypomniały najważniejsze, a zarazem najtrudniejsze w historii Polski daty, zaprezentowały symboliczny taniec zaborców próbujących zadeptać ducha polskości oraz ostateczny triumf wolności, a wszystko na tle naszych barw narodowych, które były motywem przewodnim całej uroczystości.

Warto przypomnieć, że Narodowe Święto Niepodległości obchodzone jest corocznie 11 listopada dla upamiętnienia odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918, po 123 latach zaborów (1795–1918). Święto zostało ustanowione ustawą z 23 kwietnia 1937, zniesione ustawą Krajowej Rady Narodowej 22 lipca 1945, przywrócono je ustawą w okresie transformacji systemowej w 1989.

Odzyskiwanie przez Polskę niepodległości było procesem stopniowym. Wybór 11 listopada uzasadnić można zbiegiem wydarzeń w Polsce z zakończeniem I wojny światowej dzięki zawarciu rozejmu w Compiègne 11 listopada 1918, pieczętującego ostateczną klęskę Niemiec. Dzień wcześniej przybył do Warszawy Józef Piłsudski. W tych dwóch dniach, 10 i 11 listopada 1918, naród polski uświadomił sobie w pełni odzyskanie niepodległości, a nastrój głębokiego wzruszenia i entuzjazmu ogarnął kraj.